Ps 14[13]
KSIĘGA PIERWSZA
PSALM 14(13)*
Powszechne zepsucie
1 Kierownikowi chóru. Dawidowy.
Mówi głupi* w swoim sercu:
«Nie ma Boga».
Oni są zepsuci, ohydne rzeczy popełniają,
nikt nie czyni dobrze.
2 * Pan spogląda z nieba
na synów ludzkich,
badając, czy jest wśród nich rozumny,
który szukałby Boga.
3 Wszyscy razem zbłądzili, stali się nikczemni:
nie ma takiego, co dobrze czyni,
nie ma ani jednego.
4 Czyż się nie opamiętają wszyscy, którzy czynią nieprawość,
którzy lud mój pożerają, jak gdyby chleb jedli,
którzy nie wzywają Pana?
5 Tam zadrżeli ze strachu,
gdyż Bóg jest z pokoleniem sprawiedliwym.
6 Chcecie udaremnić zamiar biedaka:
lecz Pan jest jego ucieczką.
7 Kto przyniesie z Syjonu zbawienie Izraela? Gdy Pan odmieni los swego narodu,
Jakub się rozraduje, Izrael się ucieszy*.
Przypisy
14,1 - Ps 14 Lamentacja o charakterze karcącej mowy prorockiej. Psalm ten występuje raz jeszcze jako Ps 53[52] z nieznacznymi zmianami (imię Boże brzmi "Elohim" zamiast "Jahwe").14,1 - Człowiek, który żyje nierozważnie, nie licząc się z Bogiem - Ps 10[9],4.11.13; Iz 32,6; Jr 5,12.
14,2 - Jako Sędzia ocenia postępowanie ludzi "siedząc" na niebieskim "tronie" (por. Ps 9,8-9; Ps 11[10],4-5; Ps 33[32],13-15; Ps 102[101],20). Św. Paweł w Rz 3,10-12 przytacza w. 1-3 jako przykład postawy moralnej wszystkich ludzi (Żydów i pogan) pod panowaniem grzechu.
14,7 - Aluzja do stosunków, jakie panowały w niewoli babilońskiej, i nadzieja uwolnienia z niej. Później rozumiano "odmianę losu" w sensie eschatologicznego zbawienia.
Zobacz psalm
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150